donderdag 13 mei 2010

Dag 34 Laza - Xunqueira van Ambia


Gisteren na een lange tocht moest ik mij bij het gemeentehuis inschrijven, toen ik er binnenkwam werd mij in rap Spaans te kennen gegeven dat ik verder moest, dus ik naar de herberg een halve kilometer verder, daar zei men dat ik eerst in moest schrijven dan kreeg je een bed toegewezen en een sleutel van de herberg, het was er erg vol en veel Nederlanders, dus werd er van alles geregeld want zo´n volkje zijn we wel er wordt met je meegekeken of je de juiste kamer heb (nog iemand erbij hoor je mompelen), de ruimte was inderdaad flink in beslag genomen, overal stonden tassen en hingen jassen zodat het leek dat alles bezet was en je echt moest vragen wel bed vrij was. Later bleek er nog een fietser bij waar ze niet op gerekend hadden en opmerkten “het wordt hier ook vol”.
De enige vrouw op de zaal wilde weten hoe laat ik opstond, kwart voor zeven, nu hun pas na zevenen anders hadden we gezamenlijk op kunnen staan merkte zij op, ik zal zachtjes mijn spullen meenemen morgenochtend (het is me denk ik geraden ook!). Haar man vroeg waar zijn waterflesje was en zijn pillen, die door zijn vrouw werden opgezocht, zij mopperde nog dat zij de enige vrouw op de zaal was voortaan zou zij met haar man wel even meegaan als hij ging inschrijven, want dit was niet prettig. De volgende morgen het bed uitgeslopen de spullen op de gang en ik was nog maar net bezig of de vrouw stak haar hoofd om de hoek en kwam aangekleed de slaapruime uit waar het licht al was aangedaan, doe je zachtjes!!!! Vandaag was het droog met bewolking, lekker weer om op weg te gaan, samen met Joushi (de Japanner, hij heeft ruim 20 kg bij zich en loopt op afgesleten schoenen met gaten er in. Dit is zijn derde Camino, hij zal wel weten wat hij doet), om zevenuur verlaten wij het pand, vandaag een flinke berg naar boven, later zeiden andere pelgrims het leek wel op de berg bij O Cebrero, stijl naar boven, het boekje sprak over een stuk van 10%, rustig aan doorklauteren, bocht na bocht steeds verder naar boven en eindelijk de top, met een bord bar 500 mtr. Dit stond mij wel aan en in de bar aangekomen hing deze vol met schelpen met namen van pelgrims uit heel de wereld, mijn schelp hangt er nu ook bij, lekker koffie gedronken en een Engelsman vertelde mij dat wij om 10.00 uur ´s morgens er al 14,5 km op hadden zitten.

Ook een messcherpe afdaling daarna, je moet echt je stok gebruiken om niet naar beneden te stuiteren en je voeten kompleet stuk te lopen. Inmiddels schijnt het zonnetje tussen de wolken door en wordt het zelfs warm. Alles bij elkaar maakt het weer tot een geweldige tocht, hoog, laag en vlak lopen zo tikken we al snel weer 35 km weg, na nog een stop in een bar en een bij een waterpomp waar de Spaanse bevolking ons vertelde dat de afstand nog 5,5 km was. Als je dat hoort ben je gemotiveerd en loop je nog even door naar een prachtige herberg.







2 opmerkingen:

  1. Hoi Dirk,

    Gezellige slapies heb je. Wat een gezeur.Stelletje egoisten. Gelukkig zie jij er de humor van in.
    Je stapt weer aardig wat km weg. Het eind is in zicht.
    Hier nog steeds koud.
    Nog effe dan mag je weer naar Swiftercity je kippetjes verzorgen en uiteraard Marianne!!
    Nog veel plezier en sterkte.

    Lieve groet uit Dronten.
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Dirk, Die Japanner had nog meer bagage bij zich. Heb je dat rugzakje ook gezien met al die foto aparatuur op zijn buik. Dat is al gauw samen 30kg.
    Fer

    BeantwoordenVerwijderen