Accepteren heet dat of loslaten, het laatste heeft mij vaak verder geholpen, genieten van de momenten die je gegeven worden en dat waren er velen voor mij deze tocht. Dank aan de thuisblijvers, Marianne die mij liet gaan en volop meeleefde, zelfs vanuit Curaçao. Ook alle regeerders op het blog bedankt het is altijd weer leuk reacties te lezen, ik hoop dat een ieder een beetje genoten heeft van de verslagen en de foto's. Vandaag ben ik aan het loslaten, afscheid nemen van tochtgenoten, handen schudden, herinneringen ophalen, nog een rondje door Santiago, een pelgrims lunch gegeten in de keuken van het duurste restaurant van Santiago. Vroegen was dit een ziekenhuis/hostal voor pelgrims, nu staat er een hotel naast de kerk, en mogen al jaren 10 pelgrims of een ontbijt, lunch of avondmaal komen nuttigen.
Je meld je in de garage en als je bij de eerste 10 hoort ga je het hotel in, je haalt je gratis maaltijd zelf ik de keuken en in het Pelegrino lokaal kun je deze met elkaar opeten, ik was helaas de enige voor de lunch, niet getreurd lekkere koude pasta met room, vis met gebakken paprika en peren toe, een glas wijn erbij en de maaltijd kon worden aangevuld met broodjes en andere lekkernijen die klaar stonden en je zelf kon pakken. Leuk om even in de keuken rond te kunnen lopen en meteen het hotel en zijn binnenplaatsen te kunnen bewonderen. Daar kom je normaal niet!
Morgen vlieg ik naar huis, ik had nog wel naar Fisterra gewild (niet met de bus want dat is twee uur hobbelen heen en twee uur hobbelen terug en vier uur op een dag vind ik met dit mooie weer wat veel). De vliegtuigen waren vanaf vrijdag t/m maandag niet te betalen en het is ook wel leuk om op 20 mei weer voet op eigen boden te zetten, dus lezers adios mogelijk tot een volgende tocht.