Dag 22 Morille - Salamanca

Vannacht lekker op een twee persoonsluchtbed geslapen na een goede maaltijd in de enige kroeg van Morille.

Het luchtbed van twee fietsers was vannacht langzaam leeggelopen, niet zo prettig en toen de Japanner om 7.00 uur vertrokken was, kropen de fietsers snel op zijn nog warme matras en gelijk hadden zij.
De bar was niet eerder dan 8.00 uur open, dus na het ontbijt vertrok ik om 8.30 met twee Nederlanders voor hun laatste tocht de 18 km naar Salamanca. Na een spectaculaire tocht gisteren was het vandaag gewoon een lekker looptochtje tussen de weilanden, koeien en landerijen.
Om 13.00 uur liepen we Salamanca weer over zo'n oude stenen loopbrug binnen en konden weldra onze tassen kwijt in de herberg die pas om 16.00 uur open gaat.
De kerk bekeken, de toren beklommen, plaza mayor gezien en op de foto met een aantal medepelgrims, waaronder de Japanner en de schilder die met zijn familie hier rondliep en bij hen een aantal dagen zal verblijven waardoor ik hem zal missen op onze tochten.
Hoewel ik hem in het Spaans niet kan volgen wordt ik altijd vrolijk begroet door hem en hij heeft veel belangstelling voor mijn foto's die hij vaak erg mooi vindt.

Chaotische taferelen bij de opening van de herberg om 16.00 uur, fietsers die staan te dringen maar die pas als laatste binnen kunnen, voorlopig krijgen zij te horen dat er geen plaats is en dat zij maar verder moeten fietsen, een Fransman probeert met veel verbale overtuiging voorrang te krijgen hij heeft last van zijn voet en moet om medische redenen in een benedenbed slapen, de hospitaaleros is niet zo onder de indruk en vraag zijn medische verklaring.

De boze Fransman komt even later met de verklaring al zwaaiend naar haar toe, nog is zij niet onder de ondruk en hij moet van haar op zijn beurt wachten.

Zij vraagt credentials en paspoorten en staat dan op en wijst de douche ruimten en boven een slaapzaal waar een ieder een bed veroverd.

Ik ben tevreden met mijn bed en ga douchen, de meute zit te wachten tot zij aan de beurt zijn om in te schrijven, kennelijk was ik al aan de beurt want na het wassen van mijzelf en mijn kleren wordt ik voor een aantal anderen als eerste vriendelijk uitgenodigd om mijn gegevens te vermelden, vragende blikken bij de wachtenden, boze blik bij de Fransman, waar ik dit aan verdiend heb weet ik niet maar ik laat het maar gebeuren. Vanavond uit eten met de Hollanders (Chinees) die hier hun tocht beëindigen, wel jammer maar ik loop de laatste dagen ook lekker alleen, we zien wel. Morgen ga ik verder en laat Salamanca een prachtige stad, achter mij.