Dag 3 Castil Blanco -Almaden de la Plata

We sliepen op een geheel gevulde slaapzaal met zo'n 20 bedden, de rust en de kalmte waar vanmorgen de pelgrims uit bed gingen, zich kleden en hun spullen pakten was voorbeeldig, de gang op de etage werd goed gebruikt en de slapers zo zij wakker geworden waren konden zich nog gerust even omdraaien.

Het café van Castilblanco van Los Arcos deed goede zaken deze morgen vanaf half zeven was er ontbijt te krijgen en de zaak zat vol ondanks dat we vandaag 30 km moesten lopen, wat voor de meesten de eerste betere uitdaging was van deze tocht.

Om kwart over zeven braken we op het was nog donker en gelukkig liepen we na het goede ontbijt nog lang door de plaats om naar de weg te gaan die ons naar Almaden de la Plata zou leiden.

De eerste zestien kilometers waren saai langs de autoweg, het enige uitdagende was dat we stegen en daalden tot een uiteindelijke hoogte van 500 meter, pff, pff, het is nog steeds goed warm hier en zweten geblazen.

De laatste 14 km legden we af door een prachtig bospark, de weg kringelde stijgend en dalend langs bijzondere bomen planten en veel bloemen, prachtig gezicht en de rust was na de autoweg weer gekeerd. Voor Almaden na bijna 30 km, zat er nog een venijnige klim in, stijl naar boven tot 500 meter.

Dus toch maar even een break voor we gaan klimmen, de ogen even dicht en de stilte glijd voorbij, even van de wereld af en door de oogleden zag ik stof opdwarrelen en weer neer komen in een prachtige gloed van de zon die door mijn oogleden scheen, het deed mij denken aan “van stof ben je gemaakt en tot stof zal je weer keren”! In zo’n prachtig licht en met zo'n rust om je heen lijkt het voorstelbaar.

Naar boven voetje voor voetje het juiste pad kiezen, de kiezels ontwijken, boven een fenomenaal uitzicht over de vallei, we konden de weg volgen die we vandaag hadden afgelegd. Als je naar boven gaat moet je ook weer naar beneden, dus zo steil als de klim was de afdaling navenant.

Het hele dorp door om uiteindelijk bij de herberg te komen, geen herbergier te zien dus maar een bed opgezocht zoals vele anderen, om vijf uur verscheen ze luid kakkelend waarom niemand gebeld had, de nummers deden het niet, dat geloofde zij niet en wij wilden vannacht graag blijven slapen en hebben ons één voor één ingeschreven bij de nog steeds knorrige herbergierster.