zondag 18 april 2010

Dag 9 Vilavranca de los Barros - Torremegia


Ik vertrok vanmorgen en kwam niet weg zonder een stevig Spaans ontbijt, wentelteefjes, twee forse geroosterde boterhammen en Jus 'd Orange, zo dan kan je er weer even tegen aan.


Vandaag stonden er 27 km op het programma, we vertrokken met een stevige zoen van de herbergierster die ook maar even overnachting voor ons in het volgen de dorp geregeld had.

Dus het slapende dorp uit op zondagmorgen, er was gisteren veel regen voorspelt voor vandaag, maar die voorspelling kwam gelukkig niet uit. We liepen met een zacht windje in de rug en zowaar de zon brak zelfs door de lichte bewolking en zorgde voor een aangename verrassing. We liepen inmiddels door de wijn velden en dat was baggeren, de grond was nog flink nat op het pad van rode klei, de schoenen zogen er flink in vast en kluiten modder sleepte je aan je schoenen mee. Geen pretje dus maar zolang het droog blijf wil het wel.
Ik liep vandaag op met mijn Engelse vriend en het Amerikaanse meisje en wat ik niet verwacht had zij begon te vertellen over haar steeds terugkerende droom. Zij bevindt zich dan op een mooi eiland in de Griekse zee, met blauw helder water, op het witte strand vind zij een schelp en als ze deze aan haar oor zet hoort ze stemmen in vreemde talen die zij toch kan verstaan, zij vindt nog een steen en een boek waar de meest wonderlijke verhalen in staan en alles wat je zou moeten weten. (de weg vliegt ondertussen onder ons door). Als zij haar droom gedroomd heeft leeft zij nog uren in een wereld voort die zij niet kent maar wel als prachtig ervaart. Mijn Engelse vriend vind dat een spirituele ervaring en gaat vervolgens een hele verhandeling houden over zijn eigen ervaringen te beginnen bij zijn eerste pelgrimstocht enkele jaren geleden, zijn eerste week heeft hij mediterend doorgebracht om spirituele ervaringen op te roepen en in die sfeer te geraken.

Het gesprek loopt langs de Bagwan, de Beatels, het geloof van Jezus en een aantal Bijbelboeken wordt even doorgeworsteld.
Er ontstaat een levendige discussie over geloof, spirituele ervaringen en wat het met je doet; anders leven, de Camino helpt daar een fors handje bij want als je weer terug bent dan duurt het toch wel even voor je weer gewend bent aan het gewone leven, zo je dit gewone leven nog leuk vind, zegt de Engelsman.
Ik zeg verbaasd en verrast te zijn dat zulke jonge mensen zo diepgaand in gesprek zijn over zaken waar veel jongeren zich niet zo mee bezig houden.
Dit wordt beaamt maar als je eenmaal gegrepen bent wil je niet terug! Waar heb ik dat vaker gehoord, bij Pelgrims??
Het gesprek blijft letterlijk in de modder steken want we gaan weer zo'n fijn pad over waar je alleen maar achter elkaar de weg kan zoeken van graspol naar graspol. Na vijftien km houden we een break bij een informatiebord waar meerdere pelgrims even bijtanken en als we weer verder gaan lopen we door wijnvelden, graslanden en hebben weidse gezichten. Nog eenmaal worden we verrast door een heel grote plas waar we geen droge voeten in zullen houden, we besluiten naar boven naar de spoorbaan te klimmen. Tijdens de klim blijkt later dat het onderste deel van mijn wandelstok is blijven steken in de modder, waardoor ik maar een klein stokje over heb, morgen in Merida maar eens op zoek gaan naar een nieuwe stok. Om twee uur belanden wij bij de alberge, gloednieuw hij is nog maar een week open en is super mooi, we zijn nog geen kwartier binnen of de eerste flinke regenbui barst los, geen nood er is Wifi.





3 opmerkingen:

  1. hoi Dirk, wat leuk dat ik jullie kan volgen.
    Hopen dat het weer nu verder mee zit.
    Doe de groeten aan Jan en Eugene.
    Groeten Corry Siffels

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Dirk en kornuiten.

    We lezen veel over modder, regen en andere ongemakken, maar de tocht gaat gewoon door en door. Respect dat is het woord wat past bij al de kilometers die jullie maken....! Hier is het weer omgeslagen en de zomer hangt (naast de aswolk uit IJsland) in de lucht..Gisteren en vandaag vanuit huis naar de Rijnkade gewandeld om vervolgens met vriende te kletsen en ze te vertellen over het avontuur wat jullie aan het beleven zijn...Voor de groep beginnende 30tigers weer een hoop respect. Die 30tigers zitten per slot van rekening uit de wind in de zon met een biertje of wijntje! Dirk, proost en zet um op!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Peter van Laerhoven19 april 2010 om 10:52

    Hoi Dirk,
    Ik zie dat je de nodige vorderingen maakt. Beetje jammer van het weer, maar ja dat hoort bij een Pelgrimtocht toch. Jammer dat ik mijn wandelschoenen niet kon vinden anders was ik met je meegegaan. In plaats daarvan ben ik naar Grand Canaria geweest. Toen we over jou wandelgebied vlogen keek ik naar beneden en dacht mmm tjonge.

    Dirk ouwe Pik zet hem op en ik hou je in de gaten

    BeantwoordenVerwijderen